මම මෙම ලේඛණය (පොත) 2019 ජනවාරි 07 වැනි සඳුදා ඉතාම කෙටියෙන් 'විප්ලවකාරී ජීවිත කථා පොතක්' ලෙස හා 'වැදගත්' සාධකයක් කථා කරන බවට සඳහන් කලෙමි. එම කෘතිය තුළ 'වැරදි' ඇති බවද සඳහන් කළෙමි. එම ලේඛණ රීතියෙහි 'නව්‍යතා' වීශාල ප්‍රමාණයක් ඇතුළත් වූ බවද සඳහන් කළෙමි.
එම බ්ලොග් සටහන සඳහා අදාළ ඇමුණුම පහත දැක්වේ.
එම සඳහන් කිරීම් වැඩි දුරට විශ්ලේෂණය කිරීම මෙම විචාරයෙන් සිදුවේ.
මෙහි ලේඛකයාගේ නම උපුල් ශාන්ත සන්නස්ගල ය.
ඔහු සිංහල භාෂා දේශකයෙකි; නවකතාකරුවෙකි; සාහිත්‍ය විචාරකයකි; ගේය පද රචකයෙකි; චිත්‍රපට නිෂ්පාදකවරයෙකි.
හෙතෙම විවිධ විචිත්‍ර සාහිත්‍ය, කලා, සංස්කෘතික ක්ෂේත්‍ර ස්පර්ශ කරයි.
එහි ලේඛකයාගේ අනිකුත් පොත්ද මෙහි ඇතුලත් නොවේ.[සංසාර - කොළොඹ කථාව - භික්ෂු පරිච්චේදය නම් ග්‍රන්ථය තුළ]
ඔහුගේ නවකථා ලෙස පහත පොත් පෙළ දැක්විය හැක.
(01) සරසවි දියණියෝ
(02) නේත්‍රා
(03) සංගිලි පාලම
(04) තුඹසක විළාපය
(05) වසන්තය එනවා සත්තයි
(06) අපේ ආදර කතාව
(07) වස්සාන සිහිනය
(08) මගේ කුළුදුල් පෙම්වතිය
(09) ආදරේ තරම්ම යසෝදරා
(10) පිරිමි ගොඩයි මං විතරයි
(11) අම්මා
(12) කොළපාට ඇස්
(13) ලලනායනය
(14) නිර්වාණ
(15) සංසාර - කොළොඹ කථාව - භික්ෂු පරිච්චේදය
ඔහුගේ ගීත රචනා ලෙස පහත ගීත පෙළ දැක්විය හැක.
(01) දඟකාර හැඩකාරී
(02) වැහි පබළු
'භික්ෂු පරිච්චේදය'ට පටුනක් නොමැත.
එමනිසා මෙහි පටුන මම මෙසේ සකස් කරමි.
මෙම කෘතියෙහි පටුන හා පරිච්චේද පෙළ පහත ලෙස දැක්විය හැක.
01. සින්දා බාද් ගුරුජි
02. විසිරි ඉසිරී
03. බ්‍රව්නි බාලු
04. පණු බෙහෙත් දිය යුතුයි.
05. තිවත
06. වටිනාකම්
07. පිලිකා
08. මතක ඉරි මත ඇවිදිමි
09. රිදුණු අය රිද්දති
10. අපා දෙපා සිව්පා
11. තනි තනිව එකට ඉමු
12. කලුපාට පියාපත් යට
'සංසාර - කොළොඹ කථාව - භික්ෂු පරිච්චේදය' කෘතිය තුළ බුදු දහම හා උන්වහන්සේගේ චිරාගත සංඝ සම්ප්‍රදායට අගෞරව වන ලෙස තම කෘතිය තුළ අදහස් ප්‍රකාශ වීම නිසා මෙම කෘතිය තරමක් ආන්දෝලනාත්මක ස්වභාවයක් ගනී.
මෙම කෘතිය නිකුත් වන්නේ කතුවරයාගේ ප්‍රකාෂණ ආයතනයෙන් ප්‍රකාශිත "බුදුන්ගේ රස්තියාදුව" කෘතියත් සමගයි. මෙම කෘතිය තුලද බුදු දහම හා එහි චිරාගත සම්ප්‍රදාය පිලිබඳ තරමක් රෞද්‍ර මෙන්ම මනෝ ව්‍යාධික මතවාදයක් ප්‍රචලිත කිරීමට උත්සහ දැරූ ස්වභාවයක් පෙනේ.
මෙම කෘතියට [බුදුන්ගේ රස්තියාදුව] විචාරයක් මම විසින් පෙර මෙම බ්ලොග් පිටුවේම සටහනක් තැබුවෙමි.
එම බ්ලොග් සටහන සඳහා අදාළ ඇමුණුම පහත දැක්වේ.
මෙය යම්කිසි බෞද්ධ ධර්මය හා එයට අදාළ චිරාගත සම්ප්‍රදායට එරෙහි 'සාහිත්‍යමය ෂානරයක' ආරම්භයද විටෙක සිතේ.
'සිංහල ජාතිය' හා 'සිංහල සාහිත්‍ය' හරහා මෙවැනි 'ෂානරයක' බිහිවීම තුළ මෙම පොත් දෙක (02) හා ඊට අදාළ සාහිත්‍යමය ක්‍රියාවලිය තුළ වැදගත්කමක් ඉස්මතු වේ.
එම ක්‍රියාවලිය කෙතරම් 'ධනාත්මක' ද හෝ 'සෘනත්මකද' කියා මෙම විචාරයේදී තවදුරටත් විමසීම මාගේ ලේඛණයේ අරමුණයි.
ශ්‍රී ලංකාවේ වර්තමානයේ ප්‍රධානම ආගම බුද්ධ ධර්මයයි.
එමනිසා මෙම කෘතිය මගින් සිදුවන්නේ කුමක්ද යන්න 'කියවීම' පැහැදිලිව සිදුකල යුතුය.
පොතෙහි මිල රු. 800 කි. පොතෙහි පිටු 438 කි.
මෙම ග්‍රන්ථයෙහි උච්චතම එවැනි මොහොත මෙසේ උපුටා දැක්විය හැක.
මෙම ජේදයේදී ඔහු පුනර්භවය හා බුදු දහම ප්‍රධාන සංකල්පයන් විශ්වාස නොකරන බවට තරයේ ප්‍රකාශ කරයි.
තවද එසේ තිබියදී සංස්කෘතික හා දේශපාලනික වශයෙන් සංවේදී බෞද්ධ සංකල්ප වලට තමා දරණ මතය ප්‍රකාශ කිරීමට කතුවරයා නොබියවී ඇත.
කෙසේ වෙතත් කතුවරයා 'විසිරි ඉසිරී' පරිච්චේදයේදී මෙසේ කියයි.
'දෘෂ්ටිවාදයේ' භාවිතාවේ කතුවරයා විසින්ම පොතහි ගෙන ඒම කියවන්නාට අවසානයේ සතුටක් ඇති කරයි.පහත දැක්වෙන්නේ එම උපුටගනිමයි.
මෙහිදී කතුවරයා තම බල්ලා සමඟ සංවාදයක යෙදෙන ස්වභාවයක් පෙනේ. එම බල්ලා ගේ නම සිම්බාය. කතුවරයා සිම්බාට මෙසේ පවසයි. පහත දැක්වෙන්නේ එම උපුටගැනීමයි.
මෙහිදී හීරළු මිනිසකු ගැන ලේඛණයක් 'තිවත' නම් පරිච්චේදය පුරා දිව යයි. එහිදී තරමක් වැදගත් සාධක කිහිපයක් තම කියවන්නන් සමඟ බෙදාහදා ගැනීමට කතුවරයා සමත් වේ. නමුත් එහි සත්‍යතාවය කෙතරම් ද යන්න අපැහැදිලිය.
පහත දැක්වෙන්නේ එම උපුටගැනීමයි.
කතුවරයා නැවත වරක් තම කතාවේම සත්‍යතාවය කියවන්නා ඉදිරියේ අසරණ කර ඇත. ඒ ඔහුගේ නිර්මාණත්මක සාහිත්‍යමය ප්‍රයෝගයක්ද යන්න සැක සහිතය.
පහත දැක්වෙන්නේ එම උපුටගැනීමයි.
"අපා දෙපා සිව්පා" පරිච්චේදයේදී මෙවැනි කියවීමක් අපට හමුවේ. එමගින් කතුවරයාගේ මානසික ව්‍යාධියක ලක්ෂණ පෙනේ.
පහත දැක්වෙන්නේ එම උපුටගැනීමයි.
ඉහත කි ලක්ෂණ තවත් පැහැදිලි වන ලේඛනයක් පොතෙන් මා උපුටා ගනිමි.
නැවත නැවත කතුවරයා පාඨකයාව ඉතාම අපහසුතාවයකට පත් කරයි. සත්‍යය හා අසත්‍යය අතර බොඳවන කරුණු මෙහිදී ඇතුළත් වේ.
පහත දැක්වෙන්නේ එම උපුටගැනීමයි.
කතුවරයා නැවත තම ලේඛණයේ තත්ත්වය ආරක්ෂා කර ගත්තේ මෙසේය. පහත දැක්වෙන්නේ එම උපුටගැනීමයි.
පැරිසියේ පන්සල් ගැනද මෙහි ජේදයක් ඇතුලත් වේ.
ආගම හා කලාව අතර පවත්නා වෙනස මෙහිදී තවත් තවත් විවාදාපන්න ලෙස කතුවරයා ප්‍රශ්නයට ලක් කරයි. පහත දැක්වෙන්නේ එම උපුටගැනීමයි.
මෙම ලේඛණය ස්වාධීන ලෙස නිර්වචනයට දැන් මම පාඨකයකු ලෙස මෙම විචාරය කියවන්නාට ඉඩ සලස්වමි.
මෙම පොතේ පවත්නා හොඳ දෑ මෙන්ම නරක දෑ ද මම මෙම විචාරයට ගෙන ආවෙමි.
මම නම් දකින්නේ මෙම ලේඛණයේ (පොතේ) තුළ යම් කිසි මනෝවිකාරී ලක්ෂණ ඇතිබවයි.
කථා නායකයා විටෙක තම සුරතල් බල්ලා සමඟ කතා කරයි.
විටෙක කෝපයෙන් හා තරහින් භික්ෂු ඇතුළු සංඝ සාසනයට බැණ වඳියි. ඒවාට අවශ්‍ය නිසි සාක්ෂි ඔහු එලසම ඉදිරිපත් නොකරයි. කියවන්නා ඔහු විශ්වාස කළ යුතුයි.
එමනිසා මෙය විටෙක කතුවරයාගේ ජීවිතයේ 'පිස්සු පරිච්චේදය' ලෙස හැඳින්විය හැක.
මෙම නවකතාව හොඳට වඩා නරක දෙසට දෝලනය වන ග්‍රන්ථයකි.
